Page 36 - Okra magazine oktober 2020

OKRA-MAGAZINE OKTOBER 2020
OVER WAT TELT

de
op je 12 vast te stellen dat het gezin
waar je opgroeide uit elkaar valt. Eén
voordeel: we zijn niet in ruzie uit
elkaar gegaan. We zien elkaar nog, we
staan samen naar Bill te kijken als hij
voetbalt, om daarna apart naar huis
te gaan. Bill past zich gemakkelijk
aan. Hij is op een nieuwe trein
gesprongen en merkt dat die ook
bolt. Veel mensen verzetten zich bij
elke verandering, terwijl je die beter
kan omarmen en een nieuwe dans
kan aangaan. Al ben ik nu iets minder
onbevangen. Mijn eerste relatie was
voor het leven, nu klinkt ‘ik wil samen
“Na het bezoek aan mijn grootmoeder met jou oud worden’ opeens holler.
tijdens corona, dacht ik: als je op Maar we stellen het heel goed, mijn
vriend en ik. Eshref maakt mij geluk-
het einde van je leven bijna niemand kig. En Bill schiet ook best goed op
met hem.”
meer mag zien, waar staan we dan?” Graag tussen de mensen

“Ik ben een optimist. Dat positieve
heb ik van mijn vader, Frank Luyten.
>> zen. Ze was een zeer zelfstandige toen mijn jongere zus (9) een zwaar Hij denkt altijd oplossingsgericht,
vrouw. Met haar heb ik nog veel ongeluk kreeg. Ze stak de straat over maakt van elke situatie het beste.
gesprekken gevoerd. Zij stierf in 2010.” om een ijsje te halen, maar toen ze de Papa was vertegenwoordiger in de
straat terug overstak, werd ze door tax-free-business op grote schepen,
Getrouwd met en gescheiden een andere auto opgeschept. Ze was de boot was een wereldshop, van
van Frank Raes zeer zwaar gewond, maar is er, na tal waar hij altijd verhalen meebracht.
van operaties en een heel lange reva- ‘Optimism is a moral duty’ schreef hij
“Frank en ik zijn vijftien jaar gelukkig lidatie, gelukkig goed terug bovenop op de muur bij ons thuis. Optimisme
samen geweest en we hebben samen gekomen. Mijn mama voelde zich wel is een plicht. Dat typeert hem, en dat
een zoon, Bill, die nu 12 jaar is. Dat we schuldig. Het ongeval van mijn zus zit er ook bij mij in.
23 jaar scheelden, is nooit een pro- heeft mee mijn jeugd getekend. Maar Het zorgende heb ik van mijn mama,
bleem geweest. Tot ik moest toegeven, het heeft me ook al vroeg geleerd dat May Huybs. Ze kan zichzelf compleet
dat het wel wat uit maakt. Frank heeft het leven zijn tegenslagen kent, dat je wegcijferen. Het dienen van mijn
een zekere rust gevonden in zijn twee altijd op zoek gaat naar een oplos- grootmoeder, zit ook in haar. Mijn
passies, het voetbal en zijn foto’s. Dat sing, ondanks de littekens.” mama is lange tijd verpleegkundige
stak plots in schril contrast met wat ik geweest op de spoeddienst van
nog allemaal wou doen. ‘Ik wil je jouw “Het ongeval van mijn zus Stuyvenberg. Na het ongeval van mijn
jeugdigheid niet afnemen’, zei Frank. heeft mee mijn jeugd zus werd ze hoofd van de stedelijke
Maar uit elkaar gaan, is hard. Je gaat kindercrèches in Antwerpen. Het is
niet over één nacht ijs. Want je hebt getekend. Maar het heeft me maar in connectie met de ander, dat
elkaar trouw beloofd. We deelden fan- ook al vroeg geleerd dat het ons leven betekenis heeft en dat je
tastische jaren, hebben hindernissen zelf iemand wordt.
genomen en donkere momenten leven zijn tegenslagen Ik ben graag tussen de mensen. Ik
gekend. Allerlei vragen passeerden kent, dat je altijd op zoek hou er van, zoals ik voor mijn boek
zoals: wie ben ik, hoe geraak ik hier gaat naar een oplossing, Silence, please! heb gedaan en zoals
door, wat met onze zoon? ik dat voor Buurman, wat doe je nu?
ondanks de littekens.” doe, mensen te interviewen en een
In die periode heb ik op vraag van de stuk leven met hen te delen. En om,
uitgeverij Manteau en het productie- Op een nieuwe trein zoals in Vandaag over een jaar, men-
huis De Mensen het boek Silence, sen aan te moedigen voor hun pro-
please! geschreven. In dat boek ga ik “Ik ben blij dat Bill goed omgaat met bleem een oplossing te zoeken. Er is
op zoek naar stilte en rust. Ik word de scheiding van zijn ouders. Hij is tegenslag of verlies dat je niet kan
vaak bekeken als het vrolijke, eeuwig erg volwassen. ‘Mijn leven liep te wegvegen. Maar vaak kan je ook iets
goedlachse zonnekind, maar er is ook goed, er moest eens iets gebeuren,’ doen, hoe moeilijk ook. Ik denk nu
verdriet in mijn leven. Ik was pas 12 zegt hij. Natuurlijk is het echt niet fijn aan Jamie, een jongen van 27, die een

36