Page 34 - Okra magazine oktober 2020
P. 34
OKRA-MAGAZINE OKTOBER 2020
OVER WAT TELT
Tv-maakster Cath Luyten
Een nieuwe dans
na tegenslag
Tekst Dominique Coopman // Foto’s Frank Bahnmüller
Cath Luyten (43) is tv-maakster en lacht graag. “Ik word vaak gezien als het
vrolijke, eeuwig goedlachse zonnekind, maar ik heb ook mijn verdriet,”
vertelt ze. “Dat optimisme, het zoeken naar een oplossing, heb ik van mijn
vader. Het zorgende komt meer van moederskant. Verdriet en tegenslag
hoort bij het leven, maar je moet genieten als je kan.”
et is eind augustus, we zitten eten. Moeke was de belichaming van
vlakbij het woonzorgcentrum de perfecte oma. Ik heb een heel
in Ravels waar de grootmoe- goede band met haar. Moeke is nog
Hder van Cath verblijft. In gezond en kan zich vrij goed redden.
februari werd ze 100 jaar. Cath mag Maar toen kwam corona. Dat was heel
haar na dit interview, exact om 16.10 raar, zonder bezoek. Ze werd wat
uur, een bezoekje brengen, en ze kijkt kortademig. Covid-19, dacht men. De
daar erg naar uit. helft van het rusthuis was besmet.
Maar moeke bleek geen corona te
“Ik ben opgegroeid in Koewacht, in de hebben, wel iets aan haar hart. Ze
polders, net over de grens in heeft nu een pacemaker. En ze ver-
Nederland. Koewacht ligt 100 kilome- huisde van een serviceflat naar het
ter van Poppel, waar mijn grootouders woonzorgcentrum. Momenteel is het
langs moederskant woonden en 40 bezoek beperkt tot drie keer een half-
kilometer van Antwerpen, waar mijn uurtje per week. Niet gemakkelijk als
grootouders langs vaderskant woon- je vier kinderen, zeven kleinkinderen
den. Toen ik 18 werd, vluchtte ik weg en 15 achterkleinkinderen hebt.”
uit Koewacht. De stad lonkte.
Antwerpen is ook de plek waar mijn Vingers door plexiglas
zoon Bill, nu 12, het liefst zou blijven
wonen. ‘Je kan het jongetje misschien “Toch kon ik haar begin augustus een
wel uit de stad halen, mama, maar je eerste keer bezoeken. Het was gele-
kan de stad niet uit het jongetje den van februari dat ik haar zag. Een
halen,’ zegt hij.” verpleegkundige rolde haar uit haar
kamer, mondmasker op. Ik was hele-
De perfecte oma maal ingepakt. We keken elkaar aan
van achter het plexiglas en zijn alle-
“Als kind bracht ik de zomers door bij bei beginnen huilen. Het lastigste was
mijn grootouders in de Kempen. Het dat we elkaar niet mochten vastpak-
was er een waar paradijs. Voke August ken. Al 25 jaar is ze alleen en zegt: ‘Ik
Hubs, mijn grootvader, trok dan met kan goed alleen zijn, maar ik mis die
zijn zeven kleinkinderen bos en heide knuffels.’ Mijn grootmoeder stak ver-
in. Niets was hem te veel. Moeke langend haar vingers door het spleet-
Fientje Moeskops, mijn grootmoeder, je van het plexiglas. Ik heb haar hand
maakte het allerbeste eten klaar en gepakt, met latex handschoenen.
drong altijd aan om nog een beetje te Dat ze geen knuffel kreeg, snapte ze
34