Page 35 - Okra magazine oktober 2020
P. 35
niet. ‘Mijn kinderen mogen niet meer
langskomen,’ had ze tegen haar zus
van 91 gezegd. Ik vond het heel erg
dat te horen van iemand die altijd
graag gezien en goed omringd is.
Tijdens de lockdown hebben wij,
jonge mensen in de ratrace van het
leven, even de pauzeknop ingedrukt.
Maar als je op het einde van je leven
bijna niemand meer mag zien, waar
staan we dan? De mama van mijn
vriend is van Irakese afkomst, een
cultuur waar ze helemaal anders
omgaan met ouderen.”
Hartverscheurende
gouden bruiloft
“Mijn grootmoeder was een keuken-
prinses die op het kasteel diende. Op
de Leuvense stoof maakte ze maaltij-
den klaar, soms voor 70 man. En ze zei
altijd: als we 50 jaar getrouwd zijn
dan is het aan jullie. Voke, werkte als
douanier en schrijnwerker. Hij is
gestorven de avond voor hun gouden
bruiloft. Alles was klaar. Er waren
meer dan 300 mensen uitgenodigd. Ik
herinner me nog, de avond ervoor, bij
ons thuis. De telefoon ging. Heel ver-
schrikt riep mijn mama ‘dat kan niet’,
en liep de tuin in. Mijn grootvader
had een hartaderbreuk gehad. Totaal
onverwacht. Hij werd 75. Het was de
tijd voor de gsm, wie konden wij ver-
wittigen? ’s Anderendaags stonden de
mensen daar met bloemen en
cadeaus. Toen we de deur openden,
zagen ze betraande gezichten. Het
was het feest waar mijn grootmoeder
haar hele huwelijksleven naar had
uitgekeken.
Ze heeft zich wel vrij snel herpakt,
dankzij haar enorme veerkracht. Ze
heeft nooit nog een andere liefdes-
Optimisme is een plicht, partner gehad. Dat wou ze niet.
Mijn vaders’ papa, Willem Luijten, is
zegt mijn vader. Dat gestorven toen ik negen was. Mijn
grootouders waren toen al geschei-
typeert hem, en dat zit den. Mijn vaders’ mama, Maryse Mees,
zorgde voor haar zeven kinderen. En
er ook bij mij in toen die de deur uit waren, zei ze: ‘En >>
nu is het aan mij’. En ze begon te rei-
35
