Page 36 - Okra magazine oktober 2021

OKRA-MAGAZINE OKTOBER 2021
DOORLEEFD

>> naar Pakistan gebracht en er materi- kunnen besturen. Er is veel armoede, Mensen van zijn leeftijd worden vaak

aal mee gekocht waarmee dorpen die er is corruptie, er is corona… als kleine kinderen behandeld. Ik vind
waren weggespoeld opnieuw konden dat schandalig. Mijn vader zegt vaak:
worden opgebouwd. Op dezelfde Maar er is ook verzet. In de jongste ‘Ik heb een fijne oude dag.’ Voor mij is
manier heb ik geprobeerd de mensen twintig jaar is er veel gebeurd. De dat een grote troost. Hoe ik tegen de
van Aleppo (Syrië) iets terug te geven vrouwen zijn mondiger geworden. dood aankijk? Na de hachelijke situa-
door geld in te zamelen voor de Mondiger dan in de jaren ’90, toen de ties die ik meemaakte, besef ik hoe
weduwen die zo hun kinderen konden oude taliban de macht had. Er is veel grillig het leven en de dood is. Mijn
te eten geven. Het zijn druppels op veranderd op vlak van onderwijs. Er zus is enkele jaren jonger. Een maand
een hete plaat, en toch. Mensen die waren veel ngo’s die het vertrouwen geleden kwam haar vriend om bij een
geëmotioneerd, getraumatiseerd, in van de bevolking hadden gewonnen. arbeidsongeval. Hij was pas dertig.
schok zijn om wat er is gebeurd, zijn En er zijn bij de media heel degelijke Heel tragisch. Zoiets drukt je met de
vaak kwaad op de media. Wat kom je kritische journalisten.” neus op de feiten. Daarom zeg ik: hé
hier doen, help ons! Maar als je dan jongens, pluk het leven, pluk de dag
de tijd neemt en echt naar hen luis- Pakistan: gevaarlijk én en leef!
tert, merk je dat ze rustiger worden. weergaloos mooi
Zich iets beter gaan voelen. Als jour- In Pakistan wil ik op de grens met
nalist moet je realistisch zijn: met je “Ik zou niet naar conflictgebieden Afghanistan de vluchtelingensituatie
pen kan je de wereld niet veranderen, kunnen reizen als mijn dichte omge- bekijken, maar ik hoop daarna ook
maar je kan er wel – midden alle ving in grote angst en zorgen zou ach- nog een paar dagen vakantie te kun-
ellende en alle verdriet – even zijn terblijven. Het avontuur en de vrije nen nemen. De bergen in het
voor de mensen. Door echt te luiste- spirit zit wel in de genen. Mijn vader Noorden van Pakistan zijn weergaloos
ren kan je hen, al was het maar voor groeide op in Australië en Singapore. mooi. Obama noemde Pakistan in
even, toch iets teruggeven.” Hij reisde veel. Er kwamen veel bui- 2008 het gevaarlijkste land ter wereld,
tenlanders bij ons over de vloer. Die maar ik zie ook een andere kant.
Veerkracht geeft hoop verre landen vond ik als kind al zeer Vlakbij de Himalaya, in het
spannend. Ik was begeesterd door Karakoramgebergte, heb je de K2, de
“Ik weet niet waar slachtoffers van boeken over de Noord- en Zuidpool. tweede hoogste berg ter wereld. En
geweld de veerkracht vinden om Dixie Dansercoer was mijn held. Ik aan de kant van India heb je een
terug op te staan. Veerkracht heeft heb hem een paar keer geïnterviewd. ongelooflijk mooie woestijn.
denk ik voor een groot deel te maken Een fantastische mens en een inspi- Jammergenoeg is het toerisme er na
met karakter. Sommige overlevenden rerend voorbeeld. Nu nog, want dat de aanslagen in Amerika op 11/9
van de Holocaust zijn de rest van hun verdwijnt niet. Jammergenoeg is hij ingestort.
leven kapot, anderen maken er nog verongelukt. Brute pech gehad.
iets fantastisch van. In het algemeen Maar om op je vraag te antwoorden,
hebben mensen heel veel veerkracht. Mijn moeder is overleden in 2016. Ze hoe ik tegen de dood aankijk? Ik denk
Ik merk dat bij elk trauma, bij elke was 78. Zoiets komt altijd te vroeg. veel na over de dood en tegelijk ook
oorlog. Hoe uitzichtloos ook hun situ- Mijn vader is 86 jaar en nog altijd niet. Ik pieker veel en besef tegelijk
atie, mensen kijken altijd uit naar iets rock-’n’- roll (lacht). Hij bezoekt elke dat veel problemen zich vanzelf
beter, en die hoop is sterk. dag zijn stamcafé in Amsterdam. oplossen. Wat me helpt te relativeren,
is de gedachte dat ik op mijn sterfbed
Komt er ooit een oplossing in lig en mezelf afvraag waar ik me druk
Afghanistan? Vanmorgen toonde de om heb gemaakt.” 1
Russische tv beelden vanuit Kaboel.
Het was er rustig en stil. Je hoorde
vogeltjes fluiten. Ik zie het niet zo
positief in, omdat ik de taliban niet
vertrouw. Ze zijn ook erg gewelddadig. Bommen in Brussel
Ik sprak jongens van het platteland, Als journaliste schrijft Joanie de Rijke over de overlevings-
amper vijftien jaar, ongeletterd, naïef, drang, de veerkracht en de moed van mensen die – hier of
die helemaal geïndoctrineerd waren elders - in zeer moeilijke omstandigheden hun leven moeten
om zelfmoordaanslagen te plegen. Ik leiden. Zo sprak ze, samen met arts Tine Gregoor, met tal van
geloof niet dat deze taliban de gema- overlevenden, verpleegkundigen, politieagenten en nabe-
tigde versie van de sharia zullen staanden van de aanslagen in Zaventem en Brussel in 2016,
invoeren zoals ze beloven, maar vrees wat resulteerde in een parel van een boek
dat ze terug zullen vallen op hun
oude systemen. Ik denk ook dat ze Bommen in Brussel, Joanie De Rijke & Tine Gregoor,
zo’n groot en ingewikkeld land niet Uitgeverij Vrijdag, 20,99 euro.
> Win een exemplaar zie pag. 54

36