Page 13 - Okra magazine oktober 2020

et is een zonovergoten, rijksonderwijs zou overstappen
zomerse middag. We zitten omdat dat goedkoper was. De juf-
in de tuin, op veilige corona- frouw zei haar dat ze zo nog dommer
Hafstand van elkaar. Toon is zou worden. Mijn vader was razend.
thuis en komt even goeiedag zeggen. ‘Hoe durft ze, die juf,’ zei hij, ‘ze zit
Hij straalt. Toon is motorisch elke week in de kerk en boort dat
beperkt. Voor grotere verplaatsingen kind de grond in.’
heeft hij een rolstoel nodig. Overdag
gaat hij naar het dagcentrum van Bende samen houden
vzw Eindelijk in Buggenhout, daarna
gaat hij naar zijn appartement. Hij “Ook mijn mama was enorm sociaal.
heeft een fantastische woonbege- Een moederkloek die nooit klaagde.
leidster. Maar omdat hij ten gevolge Voor haar was het glas altijd halfvol.
van de coronamaatregelen alleen in Zelfs toen haar been werd afgezet,
zijn appartement zit, hebben zijn en ze in een rolstoel terecht kwam,
ouders hem naar huis gehaald. Toon had ze meer oog voor anderen dan
is een fervente lezer. Geen romans, voor zichzelf. ‘Kijk eens, dat menske,
wel boeken over politiek. hoe slecht te been,’ hoor ik haar nog
zeggen. Ze hield de bende ook
Rieke is motorisch en mentaal samen. Toen ze in het ziekenhuis lag,
beperkt. Ze kan beter stappen dan vatte ik het plan op om een stukje
Toon. Maar ze leest andere boeken. living om te bouwen tot een badka-
En ook Dag allemaal en alles over de mer beneden. Maar mama was niet
showbizz. Rieke is vandaag wel naar akkoord. ‘Waar ga ik mijn volk dan
het dagcentrum in Sint-Niklaas. Een ontvangen,’ vroeg ze.
vrijwilliger brengt haar tegen de
avond naar huis. Dan vertelt ze hon-
derduit over de leuke dingen die ze Mijn moeder speelde een
gedaan heeft. Ook Rieke gaat bin-
nenkort zelfstandig wonen. gouden rol bij het
aanvaarden van mijn
Met de paplepel
verdriet. ‘Solange,’ zei
Solange en ik hebben allebei een mama, ‘het is ons Rieke. We
KAJ-verleden. Gespreksstof genoeg:
hoe het gaat, de gemeenschappelij- gaan die heel graag zien en
ke vrienden en kennissen, gezin, er heel goed voor zorgen.’
werk en engagement. Solange is
geen haar veranderd: een heel
gedreven vrouw, echtgenote, mama,
leerkracht en vrijwilliger die door Mijn papa is gestorven in 2006, hij
het vuur gaat voor de meest kwets- werd 81. Mijn mama overleed in 2019,
baren. zij werd 92. Mama las het OKRA-
boekje van voor naar achter en
“Ik kan niet tegen onrecht,” vertelt omgekeerd. We missen haar, we mis-
ze. “Ik heb dat van thuis. We waren sen het boekje, en we missen het
met zeven: onze ouders en vijf kin- woonzorgcentrum van Ledegem
deren. Mijn papa was bierhandelaar want daar was het goed.”
en had een sterk gevoel van recht-
vaardigheid. Bij ons thuis kwam Allebei in tranen
iedereen over de vloer. Toen ik als
klein meisje eens van school thuis “Mama en papa leefden voor hun
kwam, vertelde ik over een klasge- kinderen. We kregen alle kansen,
nootje dat in armoede leefde en dat mochten studeren. Ik ben docent en
van het katholiek onderwijs naar het stagebegeleider in de bachelor- en >>

13