Page 13 - Okra magazine oktober 2021

“Toen mijn oudste dochter
dertien was en mijn
en vrijwilliger die diezelfde meer naar de brievenbus te gaan,
avond een workshop ‘leren vrouw hoogzwanger van uit schrik voor de rekeningen. Gaat
Ewerken met de smartphone’ zal onze vijfde kindje, begon de bel, dan twijfel je: opendoen of
geven, komt al even gluren. Iemand niet? Je spreekt ook niet meer af
brengt een bak fruit, zomaar gratis het bij mij te dagen. Ik met vrienden en geraakt helemaal
en voor niks. Meteen schieten twee geïsoleerd.”
andere vrijwilligers in actie en wou dat mijn kinderen
maken er fruitsalade van. “Ik woon konden worden wat ze Dakloos en het besef dat het zo
samen met Brenda Tanghe”, stelt niet verder kan
Angelino zichzelf voor. “We hebben wilden, en niet dezelfde
vijf kinderen: drie dochters en twee weg opgingen als ik.” “Toen onze oudste dochter dertien
zonen. Ze zijn 23, 21, 18, 16 en 14 jaar. werd en Brenda hoogzwanger was
De twee oudsten zijn het huis uit. Ik van ons vijfde kindje, werden we
ben opa van Romy en Demi (+).” dakloos. We konden onze huishuur
niet het gevoel dat we in armoede niet meer betalen en stonden op
Ongeval met grote gevolgen leefden of dat er weinig geld was. straat. Het OCMW had geen huis
Door omstandigheden werden we voor zo’n groot gezin. Op zoek naar
“Op mijn achttiende had ik een wel regelmatig in een instelling een woning kregen we overal een
arbeidsongeval. Ik werkte in de geplaatst. Toen ik mijn eerste com- nee. Uit compassie deed een hotel
horeca en mijn enkel raakte verbrij- munie deed, moest ik wachten tot ons eens een overnachting en een
zeld, waardoor ik een jaar in bed ook mijn broer zijn communie deed, ontbijt cadeau. Na drie maanden
lag, eerst in het ziekenhuis en dan voor er een feest plaatsvond. Maar vonden we een onbewoonbare huur-
thuis. Ik ben vaak geopereerd en ik stelde me geen vragen. Ook later woning. Maar het was dat of opnieuw
moest lang revalideren. Eens terug niet. Vanaf mijn 16 jaar werkte ik in in de wagen slapen. ’s Anderendaags
aan het werk, bleek de horeca al de horeca, gaf mijn loon thuis af en stond de woning volledig onder
snel te zwaar. Ik volgde een oplei- liet de papieren aan mijn ouders water. De buren en de huisbaas kwa-
ding lassen en werd lasser bij de over. Op mijn 23ste vertrok ik thuis men ons helpen. Een buurvrouw zag
containers in Zeebrugge. Daarna en hoopte op een spaarboekje. hoe armoedig we leefden en stuurde
maakte ik de praliné voor de Kathy- Bleek dat ik een enorme schulden- de pastoor van Sint-Jozef. Hij zorgde
pralines. Maar toen ook dat te zwaar berg had en heel veel achterstallige voor wat meubelen en kocht bedjes
werd, kwam ik bij de groendienst belastingen. Waar mijn geld naartoe voor de kinderen.
van de Stad Brugge terecht. Na een was, weet ik niet. Ik was enorm Intussen begon het bij mij te dagen.
nieuwe operatie in 2014 zette de kwaad op mijn ouders, maar er zat Zo kon het echt niet verder. Ik wou
Stad me op ziektepensioen. Mijn niets anders op dan hard te werken dat mijn kinderen konden worden
vrouw Brenda is invalide na een om mijn schulden af te betalen.” wat ze wilden, en niet dezelfde weg
zwaar verkeersongeval op haar opgingen als ik. Met het schaam-
zevende. Ze lag drie weken in coma Gaan samenwonen met Brenda rood op de wangen klopte ik aan bij
en liep blijvende hersenschade op. het OCMW. Er werd een collectieve
Met de bankkaart naar de winkel “Ik leerde Brenda kennen toen ik 19 schuldenregeling getroffen. We kre-
gaan lukt, rekenen is zeer moeilijk. jaar was. Ze was een vriendin van gen als gezin met vijf kinderen 180
Maar ze is een schat van een vrouw mijn zus. Haar mama was alcoholis- euro leefgeld per week om eten,
en een schat van een mama voor de te. Toen Brenda achttien werd, ging pampers, melk, medicijnen en zo
kinderen.” ik naar haar mama en zei: ‘Of je meer aan te kopen. Ik liep vaak
stopt met drinken of ik kom je doch- anderhalf uur in de winkel rond, op
Generatiearmoede ter halen.’ Brenda had geen inko- zoek naar het goedkoopste, bekeek
men. Een nonkel had het geld dat ze de prijzen, nam iets, legde het terug.
“Armoede in mijn familie werd gene- ontvangen had als vergoeding voor De kinderen mochten nooit om
ratie na generatie doorgegeven. Mijn het ongeval op haar zevende ver- snoep vragen. We beten drie en een
vader heb ik bijna niet gekend. Toen brast. Drie jaar later werd onze oud- half jaar door een erg zure appel.
ik vier of vijf jaar was, hertrouwde ste dochter geboren. We kenden Tot plots, na 26 jaar, een definitieve
mijn moeder met mijn stiefvader. veel tegenslagen. Iedereen heeft uitspraak over mijn arbeidsongeval
Wij waren met vijf kinderen, ik was wel eens stress, maar 24/7 stress viel. Eindelijk viel het geluk aan onze
de middelste. Mijn ouders hadden ervaren is andere koek. Op den duur kant: met het geld dat ik kreeg kon
een eigen rijwoning. Als kind had ik word je daar ziek van. Je durft niet ik onze schulden afbetalen.” >>

13